Σάββατο 9 Νοεμβρίου 2013

Οἱ Ἄγγελοι



Εἶν’ ἕνας ἄγγελος μὲ καπαρντίνα
Ἔχει μιὰ πόλη στὴν παλάμη του,
καὶ προσέχει κάποιον πού διασχίζει σὰν ἔντομο τὴ γραμμὴ τῆς ζωῆς.

“…βαδίζω βυθισμένος στὶς καθημερινὲς μου ἔγνοιες:
τί θὰ μαγειρέψω,
ποῦ θὰ βρῶ ἐκδότη
Τὴν προσοχή μου ἕλκουν,
μιᾶς διερχομένης οἱ γλουτοὶ
Ἔξαφνα σταματῶ
Ἕνα φτερὸ ἀγγέλου πέφτει ἑλικοειδῶς
Σηκώνω τὸ βλέμμα
Ὅλος ὁ οὐρανὸς ἀντανακλᾶ τὸ πρόσωπό μου…”

Ἄγγελοι εἴμαστε!
Κρατοῦμε τρυφερὰ τὸν κόσμο στὴν παλάμη μας,
ἀγρυπνῶντας γιὰ τὸν μικρό μας σῶμα,
ποὺ μέσ’ τὰ ὄνειρα πασχίζει.