Σώματα Αὐταναφλέγονται στόν Ὕπνο τους

Μεταλλάσσομαι σὲ στῖλβον ὕδωρ

Μέσα ἀπ’ τὸ πολύπλοκο δίκτυο τῶν σωλήνων,

φθάνω στὸ λουτρό σου

Ἔκπληκτη βλέπεις τὸ νερὸ νὰ παίρνῃ μορφὴ σώματος

Μὲ τὸν κρυστάλλινο φαλλό μου σε βιάζω.

Στὸ δρόμο σοῦ προσφέρω τριαντάφυλλα

Σοῦ εἶμαι ἄγνωστος.

Τὴ νύκτα στὸ ὑπνοδωμάτιό σου,

ἁπλώνεται βαριά, ἡ λιποθυμικὴ εὐωδιά τους

Οἱ μίσχοι τους ἑλίσσονται γύρω ἀπ’ τὰ μέλη σου

Τ’ ἀγκάθια μου,

κεντοῦν στὰ στήθη σου μικρές σταγόνες αἵματος

Ἕνα ῥόδο εἰσδύει μέσα σου κι ἀνθίζει

«Λατρεύω τὸ μουνάκι σου,» σοῦ ψιθυρίζω

Ξυπνᾶς καὶ μὲ βλέπεις ν’ ἀπομακρύνομαι,

πηδῶντας ἀπ’ ἄστρο σ’ ἄστρο.