Big Bang – Το Φτάρνισμα τοῦ Θεοῦ

Κωνσταντίνος Αρχανιώτης, "Αναγνώστης με τον Απαραίτητο Εξοπλισμό" 

Τὸ σφαχτάρι τοῦ κόσμου,

κρεμασμένο στὸ θόλο τῆς νύχτας,

στραγγίζει ἀπὸ κάθε νόημα.

Ὁ Σάϋλοκ κόβει μιὰ λίβρα σάρκα ἀπ’ τὸ μηρό μου

«Νοστιμώτατον τὸ κρέας σας ἀγαπητὲ»

Ἡ ἐρωμένη του ἐπιδένει τὸ τραῦμα μου

«Πάψτε νὰ σκέπτεσθε τὸ παρελθὸν καὶ τὸ μέλλον,

καὶ γαμῆστε με» ψιθυρίζει

Τὰ χείλη της φτερὰ πεταλούδας τρέμουν πετοῦν

Τὸ πρόσωπό της μένει χωρὶς στόμα.

Ξαφνικὰ ἀκούω τὸ φτάρνισμα τοῦ Θεοῦ –τὸ big bang!
Βρίσκομαι στὸ παρὸν

Ἡ γῆ κάτ’ ἀπ’ τὰ πόδια μου χάνεται

Οἱ ῥίζες τῶν δένδρων στὸν ἀέρα

Τὸ διαυγὲς νερὸ τῆς λίμνης, τὰ ὀστᾶ τῶν νεκρῶν,

μετέωρα στὸ σεληνόφως

Μιὰ μαλακὴ βροχὴ ἀπὸ φλογίτσες πέφτει στὴν ἄβυσσο.