Τὶς νύχτες δὲν κοιμᾶμαι
Παραφυλάω τὰ πράγματα τοῦ δωματίου μου
Παραμονεύω ‘αὐτὸ’ ποὺ δίνει,
‘αὐτὸ’ ποὺ παίρνει τὶς μορφές τους.
Ἐμφανίζεται τότε ἡ μάνα μου
«Ξύπνα» μοῦ λέει, »ἄργησες πάλι»
Δυσφορῶ
Ἡ ἐργασία μου εἶναι ἀνιαρὴ
Ὁ προϊστάμενος αὐστηρός.
Στὴν πραγματικότητα,
‘αὐτὸ’ παίρνει ὅποια μορφὴ φαντάζομαι
Χρόνια ἀσάλευτος στὸ σκοτάδι,
ἐμποτίζω μὲ τὸ σάλιο μου τὶς λέξεις
Πλάθω τὸ σῶμα μου,
τὴ μάνα μου,
τὸν προϊστάμενο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου