Παρασκευή 11 Μαρτίου 2011

Πλανόδιος Θίασος




Φορῶντας ἀλλόκοτα κοστούμια,
προχωροῦμε στὰ χιόνια,
τυφλωμένοι ἀπὸ τὸν ἄνεμο,
ὑποβαστάζοντας ὁ ἕνας τὸν ἄλλον,
πλανόδιος θίασος.

«Ποῦ πᾶμε;» ρωτῶ
«Μὰ φυσικὰ στὸν θάνατο
Δὲν τὸ γνωρίζατε;!»
Διασχίζομε μιὰν ἀπέραντη νεκρόπολη
Εἴμαστε οἱ τελευταῖοι τῶν ἀνθρώπων
Φαιοί,
ἄλαλοι,
μετακόσμιοι,
κηδεύομε τοὺς ἑαυτούς μας.

Τώρα βιαζόμαστε
Τρέχουμε ὁμαδὸν ἀσθμαίνοντας
Αἴφνης,
πὰφ-πὰφ ἕνας μετὰ τὸν ἄλλον ἐξαφανιζόμαστε,
ἀπομένοντας στὸ χιόνι τ’ ἀλλόκοτα κοστούμια,
καὶ τὰ καπέλα μας ποὺ παρασύρει ὁ ἄνεμος.

2 σχόλια:

  1. Ωραίες εικόνες! Βγαλμένες μέσα απ' τη ζωή ενός "ανύπαρκτου" κόσμου βέβαια, που και την ελπίδα για την επιστροφή στην Ιθάκη της "σωτηρίας", θα την ταυτίσει με κάτι άλλο μετά. Κι έτσι ο σκοπός θα μετατίθεται... κι όλα θα κυλούν σε μια ακόμα κατηφόρα ματαιότητας.
    Καλησπέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ο κόσμος είναι μάταιος γιατί είναι φάντασμα του μυαλού μας. Ο Λάρρυ ονομάζει 'Ιθάκη'το τέλος αυτής της ματαιότητας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή