«Θὰ γίνω δική σας ἄν βρεῖτε,
τί εἶναι τὰ πράγματα χωρὶς
τὶς μορφές τους.»
Δειπνῶ μὲ μιὰ γυμνὴ γκέισα σ’ ἕνα ἑστιατόριο τοῦ Τόκιο
Ἡ ἀπρόσιτη γυναίκα χαμογελᾶ καί,
κλὰπ-κλὰπ κτυπᾶ δυνατὰ τὶς παλάμες της
Τσιρίζοντας οἱ μαῦρες μορφές φεύγουν ἀπ’ τὰ παράθυρα,
ἀφήνοντας πίσω τους αἱματόεντα πράγματα
Σὲ λίγο ἐπιστρέφουν,
καὶ βοὺπ-βοὺπ καλύπτουν τὰ πράγματα πάλι.
Τὴν συνοδεύω σπίτι της
Φορᾶ τὸ σακάκι, τὸ καπέλο μου
Ἀπ’ τὰ ὡραῖα δάκτυλα τῶν ποδιῶν της,
δέκα χρυσὲς ἀκτῖνες,
φωτίζουν τὸν χιονισμένο δρόμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου