Femme Fatale

Νύχτα ἐπισκέπτομαι τὴν μοιραία γυναίκα

«Θέλω νὰ μοῦ ἀλλάξετε τὴ ζωὴ» τῆς ζητῶ

»Νὰ ζήσω πραγματικά»

«Ἡ ζωή σας εἶναι πλεγμένη μὲ τὸν κόσμο» ἀπαντᾶ

Κι ἀπότομα μὲ τὸ στιλπνό της νύχι,

τραβᾶ ἕνα νῆμα ἀπ’ τὸ πουλόβερ μου.

Ἔκθαμβος παρακολουθῶ τὸ ξήλωμα τοῦ σώματός μου,

τῆς ψάθινης καρέκλας, τοῦ χαλιοῦ,

ὅλων ὅσων ἔκανα, εἶπα καὶ σκέφτηκα

Μαγεμένος βλέπω,

τὴν διάλυση τῶν ῥαφῶν τοῦ μυαλοῦ μου μὲ τὸν κόσμο.

Καθισμένη τώρα στὸ σκοτάδι,

πλέκει ἀραιὰ τὰ νήματα τοῦ κόσμου, τῆς ζωῆς μου

Ἀφήνει τὰ πουλιά τὰ σύννεφα τὶς θλίψεις,

νὰ διέρχονται ἐλεύθερα μέσ’ ἀπ’ τὸ σῶμα μου.

Θέ μου! εἶμαι γεμάτος φεγγαρόφωτο.