Καθισμένος σὲ μιὰ παλιὰ πολυθρόνα,
μπροστὰ σ’ ἕναν θαμπὸ καθρέφτη,
λικνίζομαι
Ἐμπρὸς-πίσω, πίσω-ἐμπρός, ἐμπρὸς-πίσω
Ἀνδρείκελο
Βὰλς μὲ ἐξαρθρωμένο κεφάλι.
Οὔτε ξυπνητὸς εἶμαι οὔτε κοιμᾶμαι
Βρίσκομαι σὲ λήθαργο
Σπάνια ἀνασαλεύει μέσα μου
Κάτι σὰν σκέψη ἤ σὰν ἀνάμνηση.
Στοὺς διαδρόμους,
στὶς μαρμάρινες σκάλες,
στὶς σκοτεινὲς ἀλέες τοῦ ἄλσους,
παντοῦ,
ἀκούγονται σιγανὰ ρυθμικὰ τριξίματα.
Νευρόσπαστα ἐκτελοῦν αὐτόματες κινήσεις
Κατὰ διαστήματα ἀκινητοῦν
Ἔπειτα ξαναρχίζουν.
ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΓΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ
http://issuu.com/larrycool/docs/larry_cool_-______________________________________?mode=window
http://issuu.com/larrycool/docs/larry_cool_-______________________________________?mode=window
...αργά, μετά τα μεσάνυχτα, βγαίνουν οι στίχοι σου και και στοιχειώνουν τα όνειρα -τα κάνουν δημιουργικούς εφιάλτες...
ΑπάντησηΔιαγραφή[με μπόλικη έκο, λεμε]
Γεια σου, Ροδιααά!
ΑπάντησηΔιαγραφή