Τὸ σῶμα μου βαδίζει στὸν ἴσκιο τῶν δένδρων
Ψηλὸ ἀδύνατο,
μὲ μακριὰ γενειάδα,
κι ἀθλητικὰ παπούτσια
Χρόνια παρατηρῶ τὴ στάση,
τὶς χειρονομίες,
τὸν τόνο τῆς φωνῆς του.
Τὶς νύχτες τοῦ στέλνω παράξενα ὄνειρα
Ἀναστατωμένο ἀναρωτιέται τί τοῦ συμβαίνει
Τί νοσταλγεῖ ἡ ψυχή του.
Θὰ μὲ ἀναγνωρίσει κάποια στιγμή ἀπὸ τὰ μάτια
Κυλῶ βαθιὰ
Εἶμαι νύχτα
Λευκὸ δένδρο
Σὲ κάποια ἀπὸ τὶς σπεῖρες μου γεννήθηκε καὶ θὰ πεθάνει.
Κάποιο λάθος κάνεις φίλε μου.Οι ανέραστοι πρωθυπουργοί και τραπεζίτες μας πηδάνε κι όχι κάποια άγνωστη,δυστυχώς...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι γυναικείοι οργασμοί θα ήταν μια κάποια λύσις,αλλά οι ανδρικοί φθίνουν!
http://is.gd/iKqi0r
Θέση τοῦ ποιήματος εἶναι ὅτι, ἡ τυραννική σκέψη τού χρήματος μᾶς καταδυναστεύει ὅλους -καὶ μᾶς, καὶ τοὺς τραπεζίτες, καὶ τοὺς πολιτικούς. Χρειαζόμαστε μιὰ ἄλλη, ἐκστατική-ποιητικὴ κατάσταση γιὰ νὰ διαφύγουμε ἀπὸ τὴν ἐξουσιαστικὴ σκέψη τοῦ χρήματος.
ΑπάντησηΔιαγραφή