Ρώμη - Μιλάνο

Σ’ ἕνα νυκτερινὸ τρένο στὸ τελευταίο κάθισμα,

γαμῶ μία φοιτήτρια

Εἴμαστε σκεπασμένοι μὲ τὴν κουβέρτα της

Οἱ λιγοστοὶ ἐπιβάτες κοιμῶνται.

Ἀπὸ τὸν κόλπο της βγαίνουν μυρμήγκια

Περιτρέχουν ὁλόγυρα τὰ σώματά μας

Καλύπτουν τὰ πρόσωπά μας τελείως

«Δὲν μ’ ἀγαπᾶς» ψιθυρίζει, »μᾶς χωρίζει τὸ δέρμα σου

Διαχωρίζει τὸν κόσμο σὲ ἐσωτερικὸ κι ἐξωτερικό.»

Ἕνα μυρμήγκι μπαίνει στὴ μύτη μου

Πταρνίζομαι τόσο δυνατά,

ποὺ ἀναστρέφομαι ἀπ’ τὸ στόμα

Τὰ σπλάγχνα μου κι ὁ κόσμος γυρίζουν μέσα-ἔξω.

Οἱ ἐπιβάτες τινάσσονται στὸν ἀέρα

Τὸ τρένο εἰσορμᾶ στὶς σήραγγες τοῦ νοῦ

Στὸν οὐρανὸ αἱμόφυρτη ἡ καρδιά μου στάζει

Στὴ θέση της στὸ στῆθος, κοιμᾶται τὸ κορίτσι

Παντοῦ μυρμήγκια.   

Το δικτυακό μυθιστόρημα του Larry:

http://www.scribd.com/doc/64558047/LARRY-COOL-%CE%91%CE%93%CE%93%CE%95%CE%9B%CE%9F%CE%99-%CE%9A%CE%91%CE%A1%CE%A6%CE%A9%CE%9D%CE%9F%CE%9D%CE%A4%CE%91%CE%99-%CE%9C%CE%95-%CE%A4%CE%9F-%CE%9A%CE%95%CE%A6%CE%91%CE%9B%CE%99-%CE%A3%CE%A4%CE%97%CE%9D-%CE%91%CE%A3%CE%A6%CE%91%CE%9B%CE%A4%CE%9F