Θά μᾶς Γαμήσῃ ὁ Θεός

Μιὰ τεράστια πούτσα κρέμεται στὸν οὐρανὸ

Αὐτὴ ἡ πόλις,

εἶναι κτισμένη ἐπάνω στὸ στῆθος μου

Οἱ κάτοικοί της κατέρχονται ἀπ’ τὸ στόμα μου,

τοποθετοῦν δυναμίτιδες στὴν καρδιά μου,

κι ἐξορύσσουν αἰσθήματα.

Φυγαδεύω τὸ κορίτσι μου γιὰ νὰ σωθῇ

Τὰ μεγάφωνα ἀναγγέλλουν τὴ πτήση της

Μὲ κοιτάζει ἀνήσυχη καί,

«Γάμησέ με γιὰ τελευταία φορὰ»

Πηγαίνομε στὶς τουαλέτες

«Ἀπ’ τὸν κῶλο,» μουρμουρίζει βουρκωμένη.

Τὶς νύκτες ἀνοίγουν οἱ φλέβες μου,

καὶ πλημμυρίζω τὸν κόσμο μὲ νόημα

Τὸ πρωὶ ἡ Παναγία,

σφουγγαρίζει τοὺς οὐρανούς μ’ ἕνα νέφος.

ΑΓΓΕΛΟΙ ΚΑΡΦΩΝΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΣΤΗΝ ΑΣΦΑΛΤΟ
Διαφορετική Λογοτεχνία