Ἁπλώνω τὸ χέρι νὰ τὸ ξυπνήσω,
καὶ ἄ! μένω κατάπληκτος
Στὶς παλάμες μου φυτρώνει γκαζόν…
Ἕνα μικρὸ νέφος βρέχει κατευθεῖαν στὰ μάτια μου
Μικροσκοπικοὶ ἄνθρωποι ἐξέρχονται ἀπὸ τοὺς πόρους μου
Ἕνας μαῦρος αἰχμηρὸς γρανίτης ἐξέχει ἀντὶ γιὰ κεφάλι
Ξυπνᾶ
«Στὸ σῶμα σου φυτρώνει ὁ κόσμος,» λέει γελῶντας
«Στὸ σῶμα μου εἶναι θαμμένοι,
ὅλοι οἱ νεκροὶ τοῦ κόσμου,» μονολογῶ περίλυπος.
Νύχτα στὴν παραλία
Λικνίζεται στοὺς ἤχους μιᾶς λαϊκῆς ὀρχήστρας
Μὲ τὰ μάτια κλειστά, μὲ τὰ χέρια ὑψωμένα,
ἀναδεύει τοὺς ἔναστρους οὐρανούς,
δημιουργεῖ καὶ καταστρέφει γαλαξίες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου