Κάτω ἀπό τό Tραπέζι

Παρευρίσκομαι σ’ ἕνα νεκρόδειπνο μεταξὺ ποιητῶν

Πλήττω αφόρητα καὶ σιγὰ-σιγὰ γλιστρῶ στὴν καρέκλα

Κάτω ἀπὸ τὸ τραπέζι κρύβεται μιὰ ἀπόκοσμα ὄμορφη ἔφηβος

«Σστ,» ψιθυρίζει· »εἶμαι ἡ Ποίηση»

«Ὁ κόσμος μας εἶναι νεκρός,» λέω ἀνήσυχος

«Ὁ κόσμος σας εἶναι ποίημά μου,

κι ἐσεῖς οἱ ποιητὲς πίδακες λέξεων.»

Τῆς κάνω ἔρωτα σφίγγοντας τοὺς μικροὺς γλουτούς της

Εἶναι σὲ ἔκσταση

Ἀπ’ τὸ στόμα της διαφεύγουν φυσαλίδες μικρόκοσμων

Γύρω μας τὰ πράγματα ἐξανεμίζονται

Μένει ἡ ἀρχική ἠχὼ τῶν ὀνομάτων τους.

Τὸ τραπέζι ἀνάποδα γεμάτο ποιητές,

παραδέρνει σαν βάρκα στὸ σκοτεινὸ διάστημα

Ἀπὸ τὰ χάσκοντα στόματά τους,

δέσμες φωτὸς ἐξερευνοῦν τὸ μέγα ἄγνωστο.

ΑΓΓΕΛΟΙ ΚΑΡΦΩΝΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΣΤΗΝ ΑΣΦΑΛΤΟ
Ἀνατρεπτική λογοτεχνία για ἀνυπάκοους.