Ὕαινες περιτρέχουν τὸ ἐξωτερικὸ τ’οὐρανοῦ,
ἀναζητῶντας ἄνοιγμα γιὰ νὰ εἰσέλθουν στὸν κόσμο
Τὰ δένδρα ἐξανεμίζονται,
ἐλευθερώνοντας τὰ
ξυλιασμένα οὐρλιαχτὰ τῆς γῆς.
Ἡ φράου Μέρκελ φορεῖ ἕναν ξύλινο φαλλό,
καὶ σοδομεῖ τὸν πρωθυπουργὸ
Ἀπ’τὸ στόμα του ξεπηδοῦν κακαρίζοντας ὄρνιθες.
Δειπνῶ ἐνῷ ἡ τυφλὴ μητέρα μου πλέκει
Ἡ ὑπηρέτρια περιφέρεται γυμνὴ
Ἔχει γλουτοὺς δορκάδος
«Οἱ σκέψεις σου,» λέγει σκωπτικά,
»εἶναι ἀναθυμιάσεις τῆς τροφῆς σου»
Παλεύομε καί τῆς τὸν χώνω πρηνηδὸν στὸ πάτωμα
«Ἴιι!» φρίττει ἡ μάνα μου καὶ μᾶς κεντᾶ μὲ τὶς βελόνες
Τὸ παράθυρο θρυμματίζεται,
εἰσβάλλοντας ἕνα τεράστιο ῥύγχος ὕαινας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου