Στέκω στὸ ἄνοιγμα τῆς πόρτας
Συλλέγω νέφη
Εἶμαι βροχοποιὸς
Στοὺς τοίχους ἐμφανίστηκαν παράξενες νωπογραφίες
Τρεῖς μέρες βρέχει
Στὴ στέγη ἄνοιξαν τρύπες ἀμέτρητες.
Νοῦς μου εἶναι τὸ σύννεφο μὲ τὰ χίλια μάτια
Ἀκολουθεῖ τὴν τύχη καὶ τὸν ἄνεμο
Οἱ μορφές του γεννιοῦνται ἡ μία μέσα ἀπὸ τὴν ἄλλη
Ἄλλοτε βρίσκουν νόημα οἱ άνθρωποι
Ἄλλοτε ὄχι.
Νύχτα, βαδίζω σκυφτὸς
Τὰ ροῦχα μου ἀχνίζουν
Ἀντὶ γιὰ φανὸ θυέλλης,
μιὰ σταγόνα λάμπει στὴ μύτη μου
Φέγγει τὸν κόσμο.
ΑΓΓΕΛΟΙ ΚΑΡΦΩΝΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΟ
ΚΕΦΑΛΙ ΣΤΗΝ ΑΣΦΑΛΤΟ
Για την ώρα από τις πλάκες βγαίνουν χρυσαυγίτες,όταν σηκωθούν οι ποιητές,θα σηκωθούμε κι εμείς.Ως τότε υπομονή,αυτοσεβασμό και μάτια,αυτιά και μυαλά,ανοιχτά.
ΑπάντησηΔιαγραφή