Ἀνθρώπινα σώματα,
κραυγάζουν τὶς νύκτες καινούργιους κόσμους
Λάβα ἀνέρχεται ἀπὸ τὰ ἔγκατα τῆς γῆς
Περνᾶ ἀπ’ τὰ τρυπημένα τους πέλματα
κι
ἐξακοντίζεται ἀπ’ τὰ στόματα.
Αἰωροῦνται πελώριες γυναῖκες
Ἀπὸ τὴ μέση καὶ κάτω εἶναι μέδουσες
Οἱ πλόκαμοί τους σύρονται ἁπαλά,
ἐπάνω
στοὺς θόλους τῆς μητρόπολης.
Τὸ σῶμα μου ταξιδεύει στὸ διάστημα
Εἶμαι ὁ σπόρος ποὺ φυτρώνει μέσα του
Ἀπὸ τὶς κνῆμες του βγαίνουν ῾ρίζες
Ἀπὸ τὰ μάτια, κλαδιὰ μὲ φυλλώματα
Ἀπ’ τὰ δάκτυλα μῆλα
Γύρω του σχηματίζεται,
ἕνας μικρὸς τόπος μὲ ἀραιὸ χῶμα
κι ἕνας κῆπος.
Ὅποιος ἔχει γευθεῖ τὸν καρπό μου, γνωρίζει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου