ὅτι ὄνειρα εἴμαστε ὁ ἕνας τοῦ ἄλλου,
διαδίδεται γρήγορα ἀπὸ στόμα σὲ στόμα
Τὰ ἀνθρώπινα σώματα παραλύουν
Παύουν κάθε δραστηριότητα,
κι ἀτενίζουν ἀδιάφορα τὸν ὁρίζοντα.
Περασμένα μεσάνυχτα
Σὲ μιὰ στοὰ γαμῶ μιὰν ἄγνωστη στὰ ὄρθια
Φθάνοντας στὸν ὀργασμό,
τὸ κορμί της μεταλλάσσεται μ’ ἔντονους σπασμούς
Γίνεται διαυγές, ῥευστὸ
–ἕνα ὑδάτινο ὄν ποὺ ἀναβλύζει ἀπὸ τὸ σκοτάδι
Ἀστραπιαῖα ὄνειρα τὸ διατρέχουν
«Ποιὰ εἶσαι;»
«Ἡ πραγματικότητα· μόνον ἐγὼ ὑπάρχω.»
Πάν’ ἀπ’ τὶς στέγες ἐναερίζονται,
μεγάλα, ἡμιδιαφανῆ ᾠὰ –οἱ χίμαιρες
Στὴ στιλπνὴ μεμβράνη καθεμιᾶς,
ἀντικατοπτρίζονται ὅλες οἱ ἄλλες
Ἐντός τους σέ στάση ἐμβρύου κοιμῶνται τ’ ἀνθρώπινα σώματα.
ΑΓΓΕΛΟΙ ΚΑΡΦΩΝΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΣΤΗΝ ΑΣΦΑΛΤΟ
Λογοτεχνία γιὰ ζωντανοὺς.
Ἐντός τους σέ στάση ἐμβρύου κοιμῶνται τ’ ἀνθρώπινα σώματα.
ΑΓΓΕΛΟΙ ΚΑΡΦΩΝΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΣΤΗΝ ΑΣΦΑΛΤΟ
Λογοτεχνία γιὰ ζωντανοὺς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου