Στό Σκοτάδι

Ζῶ στὰ τυφλὰ

Δαγκώνω σκοτάδι

Σκάβω μέσα μου βαθιὲς στοές.

Γιὰ νὰ περνοῦν οἱ ὦρες,

Μιλῶ μόνος μου:

«-Ἀραιώνει;

-Ναὶ

-Τώρα;

-Πυκνώνει

-Καί;

-Σχηματίζεται

-Τί;

-Μιὰ μορφὴ

-Ἡ μορφή μου!

-Πῶς ὀνομάζεται;

-Λάρρυ

-Λάρρυ;!»

Μὲ τὶς λέξεις ὑπάρχω

Ἀπέκτησα ἀναμνήσεις

Ὄνομα

Κανονικὴ ζωή.

Κοιτάζω τ’ ἄστρα

Ἀνασαίνω τὴν παγωνιά τους

Μέσα στὶς σήραγγες τοῦ νοῦ,

μιὰ πεταλούδα χορεύει ἕναν ἀσύλληπτο χορό.