Τὶς νύχτες δὲν κοιμοῦμαι
Παραφυλῶ τὰ ἔπιπλα τοῦ δωματίου μου
Ἐνεδρεύω ‘αὐτὸ’ ποὺ δίνει,
‘αὐτὸ’ ποὺ παίρνει τὶς μορφές τους.
Ἐμφανίζεται τότε ἡ μάνα μου
«Ξύπνα» λέει, »ἄργησες πάλι»
Δυσφορῶ
Ἡ ἐργασία μου εἶναι ἀνιαρὴ
Ὁ προϊστάμενος αὐστηρός.
Στὴν πραγματικότητα,
‘αὐτὸ’ παίρνει ὅποια μορφὴ φαντάζομαι
Χρόνια ἀσάλευτος στὸ σκοτάδι,
ἐμποτίζω στὸ σάλιο τὶς λέξεις μου
Πλάθω τὸ σῶμα μου,
τὴ μάνα μου,
τὸν αὐστηρὸ προϊστάμενο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου