Εἶμαι ἡ ὀμίχλη ποὺ πλανᾶται τὶς νύχτες
Μέσα μου σχηματίζονται φαντάσματα,
ψίθυροι,
μιὰ ὄμορφη γυναίκα ποὺ κοιμᾶται γυμνὴ.
Φουούπ! μεταμορφώνομαι σὲ κοστούμι μὲ ἄνδρα
Στέκω ἀπὸ πάνω της,
ἀνάβω τσιγάρο, τὴν παρατηρῶ
Ῥοὲς ὀνείρων παρασύρουν τὰ μακριὰ μαλλιά της
Ἀνασηκώνεται ἔντρομη, «τί εἴμαστε;» ῥωτᾶ
Ἐκπνέω τόν καπνὸ χαμογελῶντας
Ἀντιλαμβάνεται
Μιὰ αἰφνίδια αἱμάτινη λάμψη,
–ἕνας κεραυνὸς ἀπὸ φλέβες ἀστράφτει ἐντός της
«Καπνός, φαντάσματα εἴμαστε!» ἀναφωνεῖ έντρομη.
Ξημερώνει, γίνομαι πάλι νέφος
Ἁπλώνει τὸ χέρι καὶ μοῦ ἀποσπᾶ ἕνα κομμάτι
Γελῶντας τὸ στύβει στὸ πρόσωπό της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου