Βρίσκομαι σ’ ἕνα ἑορταστικὸ δεῖπνο
Τὰ φαγητὰ εἶναι σερβιρισμένα
Ὅμως κανεὶς δὲν τ’ ἀγγίζει.
«Νεώτερα;»
«Οὐδὲν»
«Ἀναμένομεν;»
«Ἀναμένομεν»
«Τί;»
«Ἀγνοῶ.»
Οἱ μέρες περνοῦν
Ἕνας μετὰ τὸν ἄλλον οἱ συνδαιτημόνες καταρρέουν
Ἀναζητοῦν ψιχία στὸ δάπεδο
Λιμοκτονοῦν.
Πέφτω σὲ ἀφασία
Μπροστά μου στέκει αὐτὸς ποὺ περιμέναμε
Ἦταν ἀπ’ τὴν ἀρχὴ ἐδῶ
Ὁ ἀμφιτρύων ἦταν, ὁ οἰκοδεσπότης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου